National Geographic Kafasi

Hayatta oldu bittige gelen seyler vardir ya, sadece oldugunu fark eder, giris ve gelismeden National Geographic olmazsa haberdar olmazsin.. Agaclar cicek acar, kelebek kozadan cikar, goller buz tutar, baliklar yumurtlar ve biz sadece olani goruruz, gelisiminden haberdar olmayiz…

Bugune kadar hayatimda bak bak bak degisiyorum, bak basenlerden kilo almaya basladim, bak o goz altlari  su topluyor, bak git gide daha duygusal bir insan oluyorum demedim. Genelde olan oldu ve ben fark ettim. Kilo aldim, goz altlarim sisti, 19 Mayis toreni izlerken agladim…

Simdi isler bir degisti! Sanki o National Geographic kamerasini beynime yerlestirmisler gibi.. Degisiyorum ve degistigimi fark ediyorum. Kelebegin kanat cirpmasinin tum detaylarini yakalamak gibi.“Aslinda boyle yapardi ama simdi boyle yapiyor” seklinde sanki baskasini incelermisim gibi kendimi izliyorum. 

Her sey cok yavas ve cok net... Sanki yeni bir teknoloji gelistirmisler, izledigin belgeselin icinde dolanabiliyorsun, ayni zamanda konu kahramani da olabilliyorsun gibi.. 

Bir yandan 30 yasina basinca insanlara boyle seyler oluyor mu diye arastiriyorum ama dogru anahtar kelimelerle arayabildigimden emin degilim. Google'in bile akli karisik bu konuda: Arama: 30 yasinda hayati baska gormek Sonuc: Ruyada eski sevgiliyi gormek | Arama: Kafada macro kamera Sonuc: Tripod kafalari  

Hani bu yazi nereye gidiyor derseniz, elimdeki malzemeyle nereye baglanir cok emin degilim. Seyircisinin kim oldugu belli olmayan bir belgeselin kahramani olusum, kadinlari seyirciye dogru tanitma sorumlulugu, kafamda macro kamera, Google'in ilginc yonlendirmeleri... 

Sistemine alisik olmadigi iki sey ekledik akli karisti demesinler diye cok caktirmiyorum ama bir aklim karisik... Konuyu bir sonuca baglayabilen varsa gelsin beni bulsun, kendisi belgeselimden Almanya'daki akrabalarina selam soyleme sansi vaad ediyorum. 

Hadi esen kalin...