04 November 2015

Cocuklar , Ev Bende Kalsin

Yillar oldu kendimi seninle ayni evde bulali.


Geldigin gibi gidecegini sandim ilk baslarda, ne de olsa benim gibi biriyle, ailesiyle, arkadaslariyla uzun sure ayni catida barinamazdin. Bana, yasam tarzima, okuduguma, yaptigima sinirlenir giderdin kafamda

Hic umdugum gibi cikmadin. Her hareketime saygi gosterdin, sessiz bir kosedeydin, hayatimda bir degisiklik olmadi ilk baslarda. Hayat eskisi gibi devam etse de, gonlum olmadan geldigin yerlestigin icin hosnutsuzdum etrafta olmandan ama sesimi cikartacak kadar da rahatsiz degildim

Ben hosnutsuzdum ama Ahmet Efendi, Hatice Abla seni cok sevdi. Ellerine saglik paketleri tuttusturdun, kis soguk gececek, al su komuru dedin, cocuklarini okula yazdirdin. Seni ese dosta, komsuya anlata anlata bitirememisler. 

Arkadaslarim da seni sevdi. Senin fabrikadan devlete malzeme alalim dedin, size kredi dedin, hep sizinle is yapalim dedin, sen bu is adamlari klubune ekledim dedin; kizlari yeni zenginlerle basgoz ettin, bir baktim arkadaslarim artik daha cok senin arkadaslarin olmuslar, hatta beni gizliden begenmemeye baslamislar.

Beni kendi evimde misafir, arkadaslarimin yaninda yabanci hissettirdin, Evimin duzenini degistirdin, aile yadigarlarimi sattin, arkadaslarimi caldin, Ahmet Efendi'yi Hatice Abla'yi bana dusman ettin, kardesimi dovdurdun, bana sovdun, ailemin islerini bozdun. Bilmedigimiz bir mutsuzluk ekledin hayatimiza. Gitmek istedim ama evi sana birakamadim, kalmak istedim nefes alamadim 

Sonra bir secim oldu, cikista eve geldin. Yine kafanda sahte bir sarhosluk, dilinde, "her sey mubah" sarkisi,  uzerinde baska bir yalanin kokusu, yakanda cirkin bir ruj izi,.. Iste o zaman, iyice agir geldi yaptiklarin. Zaman alacagini bilsem de huzuru sectim...

Cocuklar, ev bende; mal, mulk sende kalsin. Umarim bir gun, adelet yerini bulsun...